Maar…

Communicatie is altijd een onderdeel van ruzie. Een ruzie ontstaat misschien wel altijd door te praten. Door woorden of uitspraken die bij de ander verkeerd vallen. Het kan ook gebeuren dat er al ruzie is en dat alles wat je zegt het alleen maar erger maakt. Soms is dat ook wel lekker, wil je maar al te graag die ander nog een beetje meer prikkelen. En soms hangt er veel te veel van af. Dan wil je graag zorgen dat de vlam niet nog verder in de pan schiet.

Ken je dat gevoel dat die ander woorden gebruikt waardoor je uit je vel ploft? ‘…altijd…’, of ‘ ….nooit…’

Een mooi voorbeeld is het woordje ‘maar’. Als iemand zijn zin begint met ‘maar’, dan voel je al meteen dat er een tegenwerping aan zit te komen. Soms is het een tegenwerping van de inhoud van jouw mededeling, soms is het meer een gevoels tegen-werping. Bijvoorbeeld: ‘maar heb je al gedacht aan …..’, ook wel gehoord in de variant ‘ja, maar hoe zit het dan met…’. Het is niet zozeer dat je gesprekspartner het niet eens is met wat je precies gezegd hebt, maar meer met de manier waarop, of misschien dat hij of zij wel twijfels heeft of je er wel genoeg over nagedacht hebt. Waar het eigenlijk op neerkomt, is dat de spreker er blijk van geeft een oordeel te hebben. Over wat je gezegd hebt, hoe je het gezegd hebt, of misschien wel over jou.

Herkenbaar? Hoe voelt het als iemand op jou reageert met een Maar-zin? Bij mij komt het er vaak op neer dat ik niet alles meer hoor van wat er na die Maar volgt…

De andere kant is ook heel herkenbaar: als je in het vuur van een discussie dolgraag iets te berde wilt brengen, begint je zin als vanzelf heel vaak met Maar of met Ja maar.  Je vindt er wat van, en dat wil je graag kwijt.

Het is wel duidelijk dat het woordje Maar een tegenstellende werking heeft. Hoe zit dat dan in mediation, daar gaat het meer om wat er gemeenschappelijk is dan om de tegenstelling toch? Dus, geen geMaar in mediation?

Ja, maar…. dat gaat natuurlijk nooit lukken! Waar mensen zijn, bestaan tegenstellingen, dat kun je nooit veranderen!

Dat klopt, deze tegenwerping is juist. 😉

En daarom is het woordje Maar zo belangrijk: het is een signaalwoord. Het wijst naar tegenstellingen, naar oordelen, naar discussiepunten, naar mogelijke verhitting van de gemoederen. Allemaal potentiële bronnen van ruzie. Om ruzie of irritatie te deëscaleren (in mediation) of te voorkomen (in het dagelijks leven) hierbij twee Maar-tips:

Tip 1: Hoor je jezelf een Maar-zin zeggen, dan weet je dat die zin niet goed gaat landen bij je gehoor. Als je je dat realiseert, kun je proberen het anders te formuleren. De kans is groot dat de boodschap beter overkomt en misschien ook nog een positievere reactie uitlokt.

Tip 2: Als je een Maar-zin gepresenteerd krijgt van je gesprekspartner, dan weet je dat die het ergens niet mee eens is, ergens tegen is. Als je je dat realiseert, kun je proberen na te vragen waar het precies in zit. Meer duidelijkheid voor jou en minder irritatie bij de ander.

Heb je nog meer tips of suggesties? Dan hoor ik het graag!!

In een reactie op deze blog, een mail aan info@tussenbeide.com of op   of